Bu yazdığım öykü’de yaşanmıştır.
Yıl 1979 Haziran İlaç fabrikasında işçi olarak çalışıyordum, işten çıkardılar. İşsiz kaldım. Ne yaparım diye düşünüyordum. Bir arkadaş “sandviç sat, iyi para kazanırsın” dedi. Aklıma yattı, bir araba yaptırdım. Osmanbey Samanyolu Sokağında satmaya başladım. Enteresan bir sokaktı. O dönem tekstil, sanayi, tiyatro, sinema, belediye binası, toplumun her kişiliğinden insan bulunurdu.
Arabamın etrafında bir kedi belirdi. Siyah renkte, böğründe beyazı var. Beyaz peynir kırıntısı, yumurta beyazı, salam parçaları veriyordum. Arabanın altında yatıyordu.
Arap Kamil diye bir karakter var. Tam bu ara Belediye’de şikayet olmuş çalıştırmıyor arabayı. Garaj’a çekerken kedi geldi ama arabada ona vereceğim bir şey yok. Arap Kamil abi “Esmeray geldi” dedi. “Valla bir şey yok verebileceğim” dedim. Abi “şu son onlukta Esmeray’a bir kıyak yapayım” dedi. “Vallah ne iyi olur” dedim. Peynir kırıntısı aldı geldi koydu. Esmeray yiyor, kendide duvara dayandı kara kara düşünüyor. Tam o sırada bir adam geldi. “Kamil ne o, ne düşünüyorsun” dedi. “Abi tersoyuz, yani param yok ki sigara alayım” dedi. Adam çıkardı 500 lira verdi. “Git, bana bi sigara kendine de iki sigara al, sermaye yap. 100 lirayla da karnını doyur”. Kamil 3 dakika sonra geldi Esmeray daha peyniri yiyordu.
TEVFİK KARDİKİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder